Sa Mata Ng Diyos

Natapos na naman ang isang malagim na araw. Pinagmasdan ni Lucia ang kanyang sarili sa harap ng salamin at nakita niya ang mga kapintasang nakikita rin ng iba: magaspang na mukha, doble-baba, magulong buhok, laylay na braso at marami pang iba.

Kanina sa opisina, halos di siya makapagtrabahong mabuti dahil nakapansin na tumaba na naman siya. Pakiramdam niya, siya na ang pinakapangit na tao sa balat ng lupa. Muli niyang pinagmasdan ang kanyang sarili, at pumatak ang kanyang luha.

Napapikit siya at nanalangin, "Panginoon, bakit mo ba ako minamahal? Di mo ba nakikita ang aking kapangitan? Ano bang nakikita mo sa akin?".

Nang mamulat, napatuon ang kanyang mga mata sa nakasabit na krus. Si Hesus ay nakapikit! At narinig niya ang bulong ng Panginoon, "Hindi nakikita ng mundo ang nakikita ko sa iyo. Mahal kita, at ikaw ay akin."

Nang muli siyang humarap sa salamin, naramdaman niya ang pag-ibig ng Diyos sa kanyang puso at sa isang saglit, nakita niya ang kanyang sarili sa mata ng Diyos: Perpekto! Sa kauna-unahang pagkakataon sa araw na iyon, napangiti siya. Anna G.

Pagninilay: Nakikita mo lang ba ang sarili mo na puro kapintasan?

Panalangin: Salamat, Panginoon, at mahal Mo ako, pati na rin ang mga kahinaan ko.